هوای دل ...

کفشهای من جامانده 
در رویایم که همش پر می کشد 
شاید جایی میان رویا و واقعیت
 باید برگردم و
 دوباره بخواهمش 
شاید برسد زمان ملاقاتش
 زمانی که من تمام میشوم.

هوای دل ......

حس عجیبی است
 گم شدن در افکارت 
غرق شدن در حسهایت ... 
حس عجیبی است 
آشفتگی آشفتگی آشفتگی
سخته بیخودی پرسه زدن تو این دنیا
چه رقت انگیز است دیدن آدم هایی که هر روز می دوند و می دوند بی آنکه بدانند چرا می دوند به کدام سو می روند 

هوای دل ......

من در این نقطه از زندگی برای اینکه بگویم چه شده واژه ای ندارم  
و این دردناکترین چیز دنیاست وقتی واژه ها هم به کمکت نمی آیند 
من چیزی را می خواهم که نمیتوانم داشته باشم 
چون از نظر خودم هم درست نیست
چرا نمیدانم چه می خواهم گویی چیزی را که می خواهم گم کرده ام
من در این نقطه از زندگی درست در لب پرتگاه قرار گرفته ام 

و تنها واژه ها نجات بخش من هستند

اما راستش را بخواهی 
تا چه زمانی میتوانم به خودم  دورغ بگویم 
مدتی است که دیگر مرگ هم به دادم نمیرسد ...

هوای دل ......

من سرگردان یک عمر بدنبال کفشهایم هستم اما تنها نصیبم از این ماجرا دلهره و اضطراب دائمی است 
من کفشهایم را می خواهم
من خود را تنها در آنها دیدم 
حال چگونه بدون آنها زندگی کنم 
 دیگر نبود کفشهایم را تاب نمی آورم 
چون درونی ترین موضوع زندگی من هستند ...
کفشهایم چند سال نوری آنطرف تر هستم 
کاش از حال ام باخبر بودی

هوای دل ......

اگر صدایم بزنید بیدار میشوم 
من این بیدار شدن را نمیخواهم 
من میخواهم بخوابم 
تا نبینم نشنوم هیچ چیز غیر تو 
میترسم چشمانم را باز کنم 
اگر اینبار چشمانم را بازکنم
 و تو نباشی چه کنم؟

هوای دل ......

ميخاستم با نوشتن خودم رو پيدا كنم اما فك كنم گم شدم نه بهتره بگم گم وگور شدم !!! شايد يه جا، جا گذاشتم خودم رو ميگم ...شايدم از ته جيب سوراخي قل خوردمو افتادم جايي كه دست خودم هم ديگر به خودم نميرسد!!!...
مینویسم ته مانده هایی از خودم رو ...هرچه از خودم یادم میاد ...اگر نشانی ازمن یافتید درنگ نکنید ... وقت تنگ است... هوای دل ......

حالم خوش نیست
بغض تلخ یک رنج همیشگی گلوی مرا فشرده است 
اما  دیگر 
نگرانم نباش 
من هم دیگر نگران نیستم 
از وقتی فهمیده ام که 
فقط یه چیز هست که حتمن می شود مرگ

هوای دل ......

فریاد مرا حتی نمیشنوند
نمیدانند که من هر سال را هزار سال زندگی کرده ام 
آنها فقط میخواهند بگویند تو ترسیده ای  
سوگوار چیزی هستی که از دست داده ای 
و این حال تو طبیعی است 
آنها نمی دانند من قدم در راه بی بازگشت نمیگذارم 
آنها می گویند سهم تو از داشتن کفشهایت همین قدر بود و نمیپرسند حالا تو بدون کفشهایت اصلن زنده ای ؟

هوای دل ......

وقتی دیروز دنبال تو می گشتم
نمیدانستم فردا چگونه جستجویت کنم
چرا که  آنچه به دنبالش می گردم
 پیش رویم نیست 
پشت سرم هم نیست
 درسطح نیست
 در عمق است
 در واقع آنچه را به دنبالش می گردم را  گم کرده ام 
کجا نمی دانم ؟
و حالا که نیستی 
من هستم
  و دیگر نمی ترسم 
چون آنقدر شکسته ام که حس میکنم 
هیچ ارتفاعی خطرناک نیست

هوای دل ......

ميخاستم با نوشتن خودم رو پيدا كنم اما فك كنم گم شدم نه بهتره بگم گم وگور شدم !!! شايد يه جا، جا گذاشتم خودم رو ميگم ...شايدم از ته جيب سوراخي قل خوردمو افتادم جايي كه دست خودم هم ديگر به خودم نميرسد!!!...
مینویسم ته مانده هایی از خودم رو ...هرچه از خودم یادم میاد ...اگر نشانی ازمن یافتید درنگ نکنید ... وقت تنگ است... هوای دل ......